Donderdag 19, vrijdag 20 en zaterdag 21 juli

Donderdag zijn we naar El Auinde gegaan. Het was een prachtig zicht. Ik vraag me alleen af hoe die mensen daar kunnen wonen. Vanaf daar is de wereld echt afgeplakt met krantenpapier. We hebben vier uur in de bus moeten zitten. Niet alleen door de afstand, maar ook door de slechte weg. De mensen van El Quinde hebben zich verenigd om het mooie nevelwoud te beschermen en hebben elk een stukje aangekocht. Het is inmens groot en gewoon prachtig. Ze zijn nu ook aan het proberen om een forellenkwderij te starten om zo aan inkomsten te komen. Het is heel raar om te zien hoe die mensen echt verder willen en hoe ze zich inzetten en zich groeperen om samen iets te bereiken.
Gisteren zijn we echt den toerist gaan uithangen. We zijn naar het condor park gegaan, waar ze bedreigde vogels en beschermde vogels verzorgen. Het is geen zoo maar een vereniging die aangeslagen dieren opnemen en verzorgen. In het beste geval, als het nog niet te laat is, kan de vogel terug in de vrije natuur. In het slechtste geval sterft het omdat ze er te laat mee komen. Em tussenin, blijft de vogel bij hen en wordt die verzorgd door hen. Deze vogels zijn zo aan de mensen gewoon dat ze hun instinct om eten te zoeken verloren zijn en in de natuur zouden ze het ook niet overleven omdat ze de mens niet kennen als een natuurlijke vijand.
Vannacht ben ik met de nachtbus van otavalo naar riobamba gekomen. Rare zaken allemaal. Ik wilde een ticket kopen voor Riobamba, maar dat mocht niet. Aangzien het vrijdag was wilt de chauffeur geen korte afstanden verkopen. In de week lukt dat wel omdat de bus dan niet vol is, nu lukt dat niet. Dus heb ik 14 dollar moeten betalen ipv 6 dollar. Een rare manier van werken maar toch. Rond 2 uur 's nachts ben ik aangekomen en is mario mij komen halen.
Vandaag verjaart Mario en heeft hij een echt ecuatoriaans feestje ineengestoken. Hij kent de mensen van een heel bekende ecuatoriaanse groep : Jayac en die traden toevallig vandaag op in Riobamba. Meneer heeft niet beter gevonden om deze mensen op zijn feestje te vragen en ja, die komen nog ook. Natuurlijk niet gratis. Dat grapje kost hem 300 dollar. Maar ja, je leeft maar ene keer, en neen moeder sponsort hier niet voor. Hij moet dit maar zelf bekostigen.
Waarschijnlijk gaan we morgen naar Guamote en ga ik voor de eerste keer met de auto van de unief rijden. Ik heb er wel een beetje (veel) schrik voor omdat ze hier heel raar rijden. maar ik hoop dat het morgen heel rustig is op de baan.
ik hou jullie verder op de hoogte.