laatste bericht

Ondertussen is de school al bezig, zijn we aan onze routine gewoon.
Ik heb nog wel een hele rugzak vol mooie herinneringen.
Vanaf volgende week probeer ik de foto's bij te werken, die je kan vinden op :
http://ana-carmen.fotopic.net
Eigenlijk heb ik het meeste verteld. Als moeder ben ik heel blij dat ik nu heb kunnen zien hoe mijn zoon werkt, woont, en leeft. Hij heeft een enorm goede vriendenkring, allemaal van ongeveer zijn leeftijd, en heel eerlijke, prachtige, enthousiaste mensen. Het zijn ook allemaal kunstenaars. Het zouden prachtige leerkrachten muzische vorming zijn, omdat ze in alles sterk zijn. Dansen, circustechnieken, schilderen, tekenen, grime. Alleen zingen heb ik hen nog niet horen doen. Als je het liedje in het warmwaterbad niet meerekent natuurlijk. Maar dat verhaal weet je nog niet ;-) Toen iedereen bijna weg was van mijn afscheidsfeestje, stelde er iemand voor om naar de warmwaterbaden te gaan.
Het was op dat moment 3 uur 's nachts. Zo gezegd, zo gedaan. We beschikten over één auto. Geen pickup zoals er zovelen zijn, maar een gewoon jeepje, maar dan een klein modelletje. Met twee in de kleine koffer, vier op de achterste rij en drie van voor, maar er was maar plaats voor twee hoor.

Geen probleem. Om 4u15 zijn we dan in (kweet niet waar) aangekomen en na enkele keren bellen deden ze voor ons open.
Het is heel vreemd, je vertrekt met mutsen en sjaals, omdat het zo koud is, toch ga je in openlucht zwemmen. De uren zijn daar ook heel vreemd. Van 4 u tot 19 u. De uren dat je hier zou kunnen gaan zwemmen zijn de baden ginder dicht.

Eens in het water gekomen, was het gewoon zaaaalig. We zijn dan een uur of twee in dat bad gebleven. Het water is zo warm omdat het opgevangen wordt van de vulkanen die in de buurt zijn. De inkomprijzen zijn ook heel schappelijk, 1-2 euro, wat wel goed te doen is hé? Vorig jaar zijn we naar één van 6 euro gegaan, maar die was in vergelijking met deze wel een luxe zwembad. Daar waren 12 baden, en hier maar twee. Maar meer hadden we niet nodig omdat we maar met 9 waren tot een uur of 5.30 daarna is er stilaan wat meer volk gekomen. Tegen 6.30 zijn we er dan uitgegaan, zodat mario na een douche genomen te hebben en zich verkleed te hebben thuis terug om 8.15 op zijn werk was. Dus slapen stond die dag niet in onze woordenschat. Ik heb dan verder gepakt zodat we tegen 12 uur de bus konden nemen naar Quito.
Daar werden we voor de derde keer verwelkomd door de ambassadeur van Canada en zijn vrouw. Dat zijn enorm sympathieke, eenvoudige mensen.
We hebben toen wel kreeft gegeten, dus zo eenvoudig is dat niet, maar kom....
De zaterdag is Mario met Félix naar Quito getrokken om het één en ander te bezoeken, Félix zei dat het voor mij heel leuk zou zijn dat ik mooie foto's zou kunnen maken, maar dat zag ik niet zitten. Ik wou voor één keer eens goed uitslapen.
Toen ik zaterdag om 10 u uit mijn bed kwam, in peignoir, stelde de ambassadeur himzelf voor om voor mij een tasje koffie klaar te maken, met toostjes en fruitsap. Ik heb hem natuurlijk laten doen. Terwijl madam aan het koken was voor 's avonds, was meneer de tafel voor mij aan het dekken. Ik heb er echt van genoten. Daarna heb ik een zalig bad genomen van zeker een uur, en daarna heb ik een foto voor zijn vrouw proberen te retoucheren. dat is nog niet helemaal gelukt, dat moet ik nog wat verbeteren.
En ja, dat is het zo ongeveer allemaal.
Was ik nog vergeten te zeggen dat ik de laatste maandag dat ik daar nog was, ontdekt heb dat er rechtover de deur van mario een schoenmakertje woonde. Je kan je het niet voorstellen, een kamertje van 3 op 3 zeker niet groter, eerder kleinder. Ik ging om een reiszak te laten stikken, maar hij had geen stikmachine, maar hij liet dat dan wel doen door iemand anders. Geen probleem.
Toen begon ik wat met hem te praten en bleek dat hij nog een échte schoen-maker was, dus niet alleen hersteller, maar ook maken van de schoenen. Hij had daar leer in alle kleuren, en hulpmiddelen en zo. Ik heb dan in mijn impulsiviteit een paar sandalen voor mij laten maken. 35 dollar voor een paar leren sandalen. Ze vallen heel goed mee, het is een heel klassiek model, maar dat had ik wel graag. alleen de riempjes zijn een beetje te lang, maar daar kan ik wel iets aan laten doen.
Verder wil ik nog wel vertellen dat ik zaterdag 8 september op de rommelmarkt in het Begijnhof sta, met heel veel gerief dat ik meegebracht heb. Dus als je wilt zien wat ik bijheb, kom maar gerust af.
Vele groetjes, ik hou jullie op de hoogte wanneer al mijn foto's op de site staan.
En ja.... bedankt voor het lezen van die lange verslagen hé? :-)